İyilik Sağlık
Ellerim soğuk. Alnım ateşler içinde. Kelimeleri toparlamak zor yani, parmaklarımın ucunda oynatabilmek çok güç. Bulutlara bakıyorum, bembeyaz kar küresi gibi yükseliyorlar tepemde. Bir kuş geçiyor, martı değil kesinlikle, kırlangıç ya da güvercin. Süzülüyor beyazlıklar içinde. O biliyor neler döndüğünü bulutların içinde. Öyle ki sanki kardan ilk kez gerçekten ayakkabının bıraktığı iz gibi bir iz bırakacak neredeyse. 2 tane parantez. Mahallenin taksisi dönüyor işte köşeden şimdi de. Ezan okunmaya başlandı bile, artık herkes yavaştan geçiyor evine. Birileri arabaya biniyor, köşede park etmiş arabaya çarptı çarpacak, içinden kesin küfrediyordur neden burada bıraktın bunu be adam diye. Ya da umursamaz, yetişmek zorunda olduğu yeri, kişiyi, an ı düşünüyordur. Sonra bakkalın oradan bir anne ile bir çocuğu dönüyor. Annenin bir elinde ekmeği, bir elinde oğlu sessizce yürüyorlar evlerine. Çok zaman geçmiyor tahmin ettiğim şeyi yapıyor anne, tahmin etmediğ...