Dilek taşı
Asla anlaşılamayanlar diyarından geliyorum. Kelimeler, ne kadar sert çıkarsa çıksın, ne kadar uzun olursa olsun cümleler, eğer hayat yardım etmiyorsa harfleri bir araya getirmenize, ne kadar çabalarsanız çabalayın olmuyor. Uzun cümleler, kısa cümleler, sıfatlar, edatlar, yüklemler, özneler. Ve bizler. Anların, dakikaların içinde sıkışmış, nefes almaya çalışırken, bir yandan da kendi kelimelerimizi bulalım istiyoruz, ve tabii, birileri de cümleler kursun bizim için. Ama olmuyor işte, anlattığımız ne varsa havada asılı kalıyor, uzuyor, uzanıyor boşluğa, ulaşması gereken yere gitmiyor, giderken şekil değiştiriyor. Sonunda istediğimiz, beklediğimiz aksi asla göremiyoruz, sesimiz; hiç bir zaman istediğimiz gibi yankılanmıyor. Üzülme okur, amacımın ne olduğunu ben de bilmiyorum, ama yılın bu son günlerinde, sanırım tüm tortular ve birikintiler birer birer anlam buluyorlar. Neden bu kadar geç oldu ya bir cevabım var ama; o kadar hızlı sürükleniyoruz ki zamanla, tıpkı sileceğin yağmur da