Yalnız Gezeni*n Düşleri*

Sormuşlar Derviş’e, Hayat nedir? Demiş ki Derviş; Hayat gelip geçen bir gölgedir, hayat bilmecedir. Attığın her adım bir hece,çözene gündüz, çözmeyene gece. Peki sevgi nedir? Derviş; Gönül sevdiğini bulmuş ise başkasını anar mı hiç. BEN ve SEN gafletini aşıp BİZ olanların rızkıdır AŞK… Tekrar sorarlar, bu şiirleri nasıl yazıyorsun böyle..? Derviş cevap verir; Aklımda sevdiğim olunca kelimeler gökten düşüyor yüreğime. Evreni tanımak istiyorsan onu yeniden içinde kurman gerek, Yûnus gibi…

Günlerdir, hatta aylardır, aklımda oluşan sorulara cevap vermeye çalışıyorum. Sanırım bu yüzden de ne yazmak için aklımı toplayabiliyorum, ne de o hevesi arıyorum içimdeki. İnsanın hayatında dönüm noktaları vardır, bir şeylerin artık tamamen farklı olmaya başlayacağını anladığımız, ama sadece anladığımız, yaşamadığımız anlar. O anlardan ilkini yaşadığım günü hala hatırlarım mesela. Liseyi bitirmeme az zaman kalmış, bir yıllığına gideceğim ülke belli olmuştu. Üzerine bir de abimin Lüksemburg'tan iş teklifi aldığını öğrenmiştik; tam da aynı zamanlarda. Karar onlarındı elbette, ama abim bir gün telefonu açıp annemlere oraya yerleşmeye karar verdiklerini söylediği anda, her şeyin bir çorap söküğü gibi aklımdan geçişini, camın karşısına geçip uzaklara bakarken ağlayışımı hiç unutamam. O güne kadar olan ilk gençlik yıllarımın, o günden sonra farklı bir yola saptığını işte o anda idrak edebilmiştim. Epey ağlamıştım o gün. Ama ondan sonrasında olacakları, hayatımızın bir ay, bir döne