Dönemeç
Günlerdir, hatta aylardır, aklımda oluşan sorulara cevap vermeye çalışıyorum. Sanırım bu yüzden de ne yazmak için aklımı toplayabiliyorum, ne de o hevesi arıyorum içimdeki.
İnsanın hayatında dönüm noktaları vardır, bir şeylerin artık tamamen farklı olmaya başlayacağını anladığımız, ama sadece anladığımız, yaşamadığımız anlar.
O anlardan ilkini yaşadığım günü hala hatırlarım mesela. Liseyi bitirmeme az zaman kalmış, bir yıllığına gideceğim ülke belli olmuştu. Üzerine bir de abimin Lüksemburg'tan iş teklifi aldığını öğrenmiştik; tam da aynı zamanlarda. Karar onlarındı elbette, ama abim bir gün telefonu açıp annemlere oraya yerleşmeye karar verdiklerini söylediği anda, her şeyin bir çorap söküğü gibi aklımdan geçişini, camın karşısına geçip uzaklara bakarken ağlayışımı hiç unutamam. O güne kadar olan ilk gençlik yıllarımın, o günden sonra farklı bir yola saptığını işte o anda idrak edebilmiştim.
Epey ağlamıştım o gün. Ama ondan sonrasında olacakları, hayatımızın bir ay, bir dönem ve bir sene sonunda ne kadar değişeceğini tahmin ettiğim için değildi ağlayışım. Sadece alışkanlıklarıma, lise yıllarıma, anılarıma, veda edişti o zamanki duygularımın sebebi.
İşte bu yaz da aslında tam da o günlere çok benzer bir yazdı. Üniversite hayatımın son zamanları, bir daha belki bir araya gelmeyecek- gelse de kim bilir ne zaman gelecek- üniversite arkadaşlarım, maceralarım, uykusuz gecelerim ve hayatıma dokunan tüm insanları. Hepsi bir adım gerideler artık. Evet ben hala buralardayım, artık ikinci bir ailem var, ve abimler hala Lüksemburgtalar, ama hayat, illa ki senin değişmeni beklemiyor işte. Sen dursan da, hayat değişmesi gereken yerde değişiyor, döngüsünü tamamlaması gereken yerde tamamlıyor hemencecik.
Bu kez öğrendiğim şeyse, aslında değişmek için her zaman gitmeye gerek olmadığıydı galiba. Birilerini hayatınızdan çıkartıp başka birilerinin hayatınızda olmasına izin verince, insan bazen zaten kendi kendisini de değiştirmiş oluyormuş dolaylı da olsa.
İşte aylardır, bu değişimlerin içinde, geçmişten daha olgun ama hala zaman zaman yolun başında, farklı bir başlangıcın en başındayım. Sıfırdan, yeni bir hayat yaşarmış gibi yaşamaya, bildiklerimi kullanıp, hatalarımı düzeltmeye çalışıyorum. O yüzden de sözcükler öyle eskisi gibi kolay gelmiyorlar sanki artık.. Kim bilir..
Bir sonraki dönemeçe kadar...
İnsanın hayatında dönüm noktaları vardır, bir şeylerin artık tamamen farklı olmaya başlayacağını anladığımız, ama sadece anladığımız, yaşamadığımız anlar.
O anlardan ilkini yaşadığım günü hala hatırlarım mesela. Liseyi bitirmeme az zaman kalmış, bir yıllığına gideceğim ülke belli olmuştu. Üzerine bir de abimin Lüksemburg'tan iş teklifi aldığını öğrenmiştik; tam da aynı zamanlarda. Karar onlarındı elbette, ama abim bir gün telefonu açıp annemlere oraya yerleşmeye karar verdiklerini söylediği anda, her şeyin bir çorap söküğü gibi aklımdan geçişini, camın karşısına geçip uzaklara bakarken ağlayışımı hiç unutamam. O güne kadar olan ilk gençlik yıllarımın, o günden sonra farklı bir yola saptığını işte o anda idrak edebilmiştim.
Epey ağlamıştım o gün. Ama ondan sonrasında olacakları, hayatımızın bir ay, bir dönem ve bir sene sonunda ne kadar değişeceğini tahmin ettiğim için değildi ağlayışım. Sadece alışkanlıklarıma, lise yıllarıma, anılarıma, veda edişti o zamanki duygularımın sebebi.
İşte bu yaz da aslında tam da o günlere çok benzer bir yazdı. Üniversite hayatımın son zamanları, bir daha belki bir araya gelmeyecek- gelse de kim bilir ne zaman gelecek- üniversite arkadaşlarım, maceralarım, uykusuz gecelerim ve hayatıma dokunan tüm insanları. Hepsi bir adım gerideler artık. Evet ben hala buralardayım, artık ikinci bir ailem var, ve abimler hala Lüksemburgtalar, ama hayat, illa ki senin değişmeni beklemiyor işte. Sen dursan da, hayat değişmesi gereken yerde değişiyor, döngüsünü tamamlaması gereken yerde tamamlıyor hemencecik.
Bu kez öğrendiğim şeyse, aslında değişmek için her zaman gitmeye gerek olmadığıydı galiba. Birilerini hayatınızdan çıkartıp başka birilerinin hayatınızda olmasına izin verince, insan bazen zaten kendi kendisini de değiştirmiş oluyormuş dolaylı da olsa.
İşte aylardır, bu değişimlerin içinde, geçmişten daha olgun ama hala zaman zaman yolun başında, farklı bir başlangıcın en başındayım. Sıfırdan, yeni bir hayat yaşarmış gibi yaşamaya, bildiklerimi kullanıp, hatalarımı düzeltmeye çalışıyorum. O yüzden de sözcükler öyle eskisi gibi kolay gelmiyorlar sanki artık.. Kim bilir..
Bir sonraki dönemeçe kadar...
Yorumlar