Vitamini Posasında
Geldiniz ve gölgelendi geceler. Tam da gelmeniz gereken zamanda, tam da gelmeniz gereken şekilde. Hayat, kurulan müzik kutuları gibi sert ve bozulmaya müsaitti. Ama yine de güzeldi. Düşünceler. Hiç birimiz neden hiç bir yere varamıyoruz söylesenize? Neden gittiğimiz yollar siliniyor hep en sonunda? Söylemek istediklerimiz sanki her daim içimizde kalıyor, yaşamak istediklerimiz, görmek istediklerimiz. Uzun yollar yürüyoruz, uzun, engebeli yollar. Ama bir türlü o dağın arkasını göremiyoruz. Geçen hafta 5 dakikalığına ölümü düşündüm. Sonsuz bir karanlık. Yaptığın, söylediğin, düşündüğün her şeyin saniyenin binde biri içerisinde silinmesi. Koca galaksinin toz zerresi kadar küçük gezegeninin üzerinde asılı kalan anılarımız. Dünya, ne kadar güzel şey varsa hepsini hatırlayacak kadar şanslı, yaşanan onca acıyı unutamayacak kadar da lanetli. Belki de işte tam da bu yüzden, onu kıskanıyoruz, ve kendimizi o boşluk yerine başka şeylerle avutuyoruz.İyilikler ya da kötülükler göreceğimizi düşü