Elma Hoşafı
Döndürüyorum, ağır bir çarkı, yavaş yavaş döndürüyorum. Geç keşfettim, içimdeki çarkı çevirmeden başkalarınınkini çeviremeyeceğimi. Keşfettiğim andan beri de zorluyorum, bileklerim yara olsa, kollarım acısa da, aslında içimde döndürülmeye değer bir çark olmadığını düşünsem de bazen, hala zorluyorum. Başlarda çok istekli gibiydim oysa, hayallerimde gibi olmadığını keşfettiğim zamanı da hala hatırlarım. O güne kadar bütün ömrüm o zamanı bekleyerek geçmiş gibiydi sanki, ve evet, geldiğinde hissetmem gerektiğini düşündüğüm şeyleri bir türlü hissedemedim. Sonraları fark edecektim ki, her çarkta, içimde başka bir şeyi keşfediyordum. Böylece farklı bir şey yaşıyorken, beklediğim zamanların parçalarını ayrı ayrı bulup biriktiriyor gibiydim. Sanırım hala sıkıca zorluyorum o çarkı. Hem içimdekini, hem dışımda kalanı. Çok zaman geçmedi gibi ama hissettiklerim ve düşündüklerim öyle bir devinim içerisinde ki, sanki üzerinden yıllar geçmiş gibi geliyor şimdi her şeyin. Ben hala yeni şeyler öğren