Yalnız Gezeni*n Düşleri*

-Uzun gecelerden, ıslak gecelerden-   Hayat üzerine söylenen cümlelerin yarısı doğru yarısı yanlıştır. Yarısı doğrudur, çünkü bizler de yaşamışızdır onları, başarısız ya da yetersiz olmanın verdiği eksiklik duygusu, çok sevilen birini kaybetmek, ya da bir aşkı unutmak zorunda olmanın o kalp kıran burukluğu. Geri kalan yarısı da yanlıştır o cümlelerin, çünkü henüz tatmadığımız duygulardır onlar. Her ne kadar okusak da, hak versek de asla bilemeyiz; ancak günü geldiğinde doğru olurlar bizler için. En sevdiklerimizi madden ve manen kaybetmek, duyu organlarımızı yitirmek, yeni doğmuş bir bebeğin gözlerinin tam içine bakabilmek, ya da birini sırf seviyoruz diye ondan vazgeçmek.  Hayatın öyle gözükse bile asla lineer olamayacağı. Acıların en büyüğünün bile şiddetinin bir gün geçeceği, ama unutulamayacağı. Öyle ya da böyle. Hayat üzerine söylenen  tüm sözler herkes için olmasa bile bir kişi için de olsa gerçek olur. Ve herkes, kendi kalemiyle başkasını mürekkep ...

Uzakları düşünebiliyor olmak, yakını bize daha da anlamlı kıldırır. Oysa uzak da en fazla yakın olabilir zamanı gelince. Gitmek illa ki bir şeyleri unutmak anlamına gelmez,  başka bir yarım kürede, aynı ayda başka mevsimleri yaşarken de insan, bir öğleden sonrası kahvesini anımsayabilir. Hayat biraz da geride bırakabildiklerimizle alakalıdır belki de. Sadece bütün detayları tam olarak anımsamadıkça o görünmez, karmaşık ipler çözülebiliyor sanki. Bizi dizginlerimizden ayırıyor. Tabii geride bırakabilirsek. Şimdilerde yapraklar nasıl bırakıyorsa kendini, biz de öyle işte. Nasılsa bir gün yeniden çiçek açacağımızı bilerek. Çiçeklerimizi severek. ---- Çoğunluğun idrakına varamama hali, insanı içinden çıkamayacağı bir boşluğa sürüklüyor, hepimiz, aynı renklerin farklı tonlarında, aynı ayın farklı mevsimlerinde dönüp dolaşıp aynı şeyleri yaşayarak  yok olup gidiyoruz. Ama bunun nedense çoğu zaman farkında bile olamıyoruz... Basitle karmaşığın birbirine dahil oluşu. Gündüzl...