Yalnız Gezeni*n Düşleri*

Bir bayram günü yine, yıllar öncesinin tadı olmasa da, hala aynı sıfatla.Şeker yeme isteği içindeyim. Sanırım dayanamayıp bir kaç tane atacağım ağzıma. :) Meadowlarks'ı dinliyorum bir kaç gecedir. Ve her gece, o şarkıyı ağlayarak nasıl söylediğim geliyor aklıma. Son kez, son gecemde, yatağımda. Hiç olmasını istemediğim, bir yandan da 10,5 ay boyunca beklediğim sabahı beklerken. O akşama dair başka anılar da var tabi, gece festivalden dönerken yol boyunca sümüklü böcek istilasını görüşümüz, temizleme çalışmalarımız... Benim bir yandan ağlamaklı bir yandan gülen gözlerim... Özledim. Çok özledim. Bu gününü değil, o anı. O günün ve diğerlerinin getirdiklerini. Deneyimlemeyi. Çağın'cımla buluştuk dün.Herhalde onun etkisi ile birazcık kabardı duygularım. Başta Gezgin evi'ni bulamasak da, ardından hatırladık ve birer çilekli sıcak çikolatayı içtik.:) Yüksel Caddesi'nde bildiğim tek güzel yer aslında Gezgin evi. Sakin, samimi. Bir de Bahçeli'de Friends yaptık. Güzel bir ...

Things have changed for me, but that's ok, ı feel the same, ı'm on my way and I say... Çok seviyorum bu şarkıyı. Julia Nunes sağolsun fark ettim geçen yıl. Belçika'da buldum yani. Belçikayı da seviyorum. Beni ben yaptığı için birazcık da olsa. İnsanların gerçekte nasıl olabileceklerini gösterdiği için tabii bir de. Özlem kabarmaları yaşayacağını biliyor insan. Neler olacağını, neler hissedeceğini tıpatıp biliyor, ama ne zaman geleceğini bir türlü kestirmiyor. Ne zaman kimin bakışından bir yeri hatırlayacağını, bir şarkının onu bambaşka bir yere çekeceğini vs.. Uzun zamandır ne günlüğüme, ne de buraya yazabiliyorum. Yoğunum, evet içindeyken anlaşılmaz, sıkıcı bazen de üzücü bi yoğunluk. Ama zaman daha hızlı geçiyor böylece.Hayat, olası planlarıma daha da hızlı yaklaştırıyor beni. Travis konserine gitmek ne kadar güzelse, Cranberries konserine gidemeyecek olmam o kadar üzecek beni...Hayatım boyunca hayalini kurduğum bir şey, ve gerçekler işte yine. Aklıma takıldı, Torqus nedi...

Zaman, yazmak zamanı olmalı artıkkkkk! Stres; bitt!! (bir süreliğine) Yeter, biraz da ruhuma dönmeliyim, sesszice, ben olmalıyım. Dedim ve koyuldum yine bilgisayarın başına. Yalnızca kelimeler değil yazdıklarım. Düşünceler parmaklarımın ucunda. Bir çoğu geldi geçti bugüne kadar. Gelecek ve geçecek bir başka çoğu da. Zaman izin verse de, her anı dökebilsem yazıya. Zamana inat dondursam bugünü. Of. Sıkıldım sıvı temelli yaşamdan. Çivilerin acısı çabuk unutuldu. 500 dolarlık bebek olarak dolanıyorum Bilkent semalarında artık. Bir sonraki sonbahara kadar-en azından- umarım... Erdinç abiyi aradım. Randevu için. Seni unutmak mümkün mü dedi, tez kapağına koyucak beni! (wuhu!:P) E tabi, 12. yılımda hastaneye demirbaş yapsalar beni yeridir. Neyse, bu hafta içinde aşkın kimyası, kuantum kimyası, kimya kim ya? gibi kavramlara temel cevaplar aradım.Bazı aşamalar kaydettiğimi göz ardı edemem. Ama observation raporumu daha sonraki bir güne atıyorum yineee. Ne yapalım, okul devam ediyor. Ödevler ve s...

Bu akşam, daha hızlı vurdum forehandi. Daha iyi oynadım, daha çok hareket ettim. İnsanları nasıl bu kadar acizleştirebiliyor hayat? Umutsuz bir pencereden bakmaya nasıl zorluyor? O iki lastikli, maskeyi takarak doğayla nefesini ayırmaya nasıl gelir insanoğlu, yaprak tan, toprak tan gelmişken? Acıklı bakan yüzler gördüm bugün. Hiç biri benim dişimdeki halkalardan takmamışlardı belki ama, onlar da mutlu değillerdi. Ruhları, adeta ruh emiciler tarafından emilmişçesine, solgun, bitkini öylece yürüyorlardı. Evet, Kasım ın kasvetinden olabilirdi bu haller.Tepemizden eksilmeyen bulutlardan, yüzünü göstermeyen güneşten...ve evet, "Herkesin bir derdi var durur içerisinde."demiş Volkan Konak. Ama böyle olmamalı. İnsanlar bir şeylere zorlanmamalı durmadan. Hayatta kalmak için savaşmaya, kalamayanlardan ibret almaya ve daha binlerce yükleme... Işın'ın , Yasemin'in ve daha birçoklarının da dediği gibi yine de "Beterin beteri vardır". İnsan bunu düşünmezse, etrafında bun...