Grafit ve Sözcükler

Sen dönerken eve, ışıklar bir kez daha yanacak. Sözcükler uyanacak teker teker.Hepsi, heyecanla kapıma gelecek, beni uyandıracaklar.Sanki yıllardır varmışsın gibi sözcükleri dinleyeceğim. Mavi bir kağıda yemyeşil yapraklar çizip, kendimi rüzgarda yürürken hayal edip sözcüklerden yardım isteyeceğim.
Ve o zaman, bana gülümseyeceksin. Sustukça büyüse de içindeki sessizlik, hep o şekilde kalacaksın; çünkü ben, hiç bir zaman sözcüklerden istediğim yardımı alamayacağım. Hiçbir zaman istediğim şekilde olmayacak yapraklar.
Her seferinde her yeni günde biraz daha kaybolurken kendi benliğimde, kelimelerimi arıyorum aynı zamanda. Susmak, o kadar kolayken, konuşmayı seçiveriyorum. Kendimi, ruhumun davetini kabul ederken buluveriyorum.
Sizden kalan ya da sizden gelen kelimeler istiyorum aslında,belki de, sadece. Ama veremezsiniz, biliyorum.
İşte ben de bu yüzden belki, bir kağıda, karbon atomlarının garip dizilimlerinin ürünü grafit ile, yalnız ve yalnızca, kendi kelimelerimi diziyorum.
Yorumlar