bir ihtimal daha var.

29 da 39 dan 30 a 39.
Yorgun bir günün ardından yazı yazmak rahatlatır beni.
Yorgunumdur çünkü hayat vardır beni çekeleyen.
İsterim ki ben durmadan koşayım o olsun takip eden beni
Ama hep sürüklenirim ardından, geride kalırım bir çokları gibi.
Kafiyeler neden gece gelir?
Ya da kafiyeler gelince mi gece olur?
Bilmem.
Uykum hep var bugünlerde, ama uyumak istemiyorum bir türlü. Günler geçmesin psikolojisi ile mi?

Çok soru soruyorum, biraz da cevap vermeliyim sanki.
Sanki.
Ne kadar garip bir kelime. San ki garip. San ki,öyle olsun.

22 Nisan'da yine bir şeyler değişecek gibi hayatımda. Bakalım neler olacak, heyecanla takip ediyorum hayatımı zira bu dönem, birisi 2 kat hızlı ileri sar tuşuna basmış ben görmeden.

Özlemimi unutayım diye mi hızlı akıyor hayat?
Yoksa hızlı aktığı için mi unutuyorum özlemlerimi?

Belki de unutmuyorumdur, onlar hep benimledir.

Uyur uyanırım da hem ne olacak ki.
Bir gün, bu günlerde anı olmayacak mı?

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Walking through

Kesfedilmemis Element

No Screws Loose