2.Gece

Ve sonra kız sarmalardı geceyi.

Elinde kalmış olan tüm renklerle boyardı onu sonra.

Bilirdi, belki de bir şeylerin eskidiğini,

Ve belki de hiçbir zaman eskisi gibi olmayacağını gecelerin.

Çünkü gece bir defa gelirdi her seferinde,

Gün ne kadar canlıysa,

Gece o kadar suskundu.

Sonra kız sarmalardı geceyi,

Sıkıca tutardı gitmesin diye.

Bilirdi ki o, yanmış kokusunu taşır,

Ardında bıraktığı günün.

Gündüzü yakalamış sayardı kendini,

Böylelikle.

Sonra yine, yeniden sarmalardı.

Bir yaz akşamı, ne kadar renk varsa bulur,

-Ki aylardan yine hazirandır-

Hepsini boca ederdi gecenin üstüne.

Bilirdi, gece çok var hayatta.

Ve bilirdi, çünkü

Gece bir defa gelirdi her seferinde.

Gün ne kadar ondan uzaksa,

Gece o kadar onundu.

30/06/2010