Dönüş -1
Gitmek, dolaylı ya da doğrudan kendini ve bilmediklerini tanımaya yardımcı olur. Her yolculuk ister gitmek istemeyin, ister koşa koşa gidin, biraz kendimize de yapılır.
Attention Please, THY'nin 2013 sefer sayılı uçağına hoş geldiniz diye başlıyor anons...
---
1*
Bu sabah telefonumda 3 cevapsız arama, 1 mesaj ve 34 watsap mesajı ile uyandım. Gece beklemiş, gelirsin de son bir kez sohbet ederiz diye ümit etmiştim.
Unutmaya, daha doğrusu hatırlamak istememeye öyle meyilliyiz ki, işler yolunda gitmediğinde, önceki şanssızlıklarımızı çoktan hafızamızdan silmiş oluyoruz.
İşte ben de ümit etmiştim ama, şans bu ya, işler yine yolunda gitmemişti.
--
1**
Ve biz, ben her umutsuzluğa kapıldığımda yeniden konuştuk, gerçekten içindeydik, uzaktaydık ama yine de devam ediyorduk.
Duygular bir engele rastlayınca galiba insan daha çok kullanıyor yazma eylemini. Ya da hep yaşanmamışlıklar, acılar ve umut edişler yazdırıyor insana. Çünkü mutlu anlar zaten yaşanarak yazılıyorlar hayata. Geriye kalanlar sadece bir mücadelenin satırlar arasındaki yaşamı gibi.
Hep yazım ben, kendimi bildim bileli, yazarak söyledim. Belki iç sesim çok daha yaratıcı cümleler kurabildiğinden, belki de hayatı çok konuşmadan yaşarken yazarak sesimi çıkarmak istediğimden.
İşte şimdi yine bir hikaye ve ben yine yazıyorum. Ama bu sefer o kadar da iyi değilim bu işte sanki, yaşıyorum çünkü bu sefer.Dokunarak, nefes alarak, yürüyerek, görerek. Duyularımı kullanarak ilerliyorum.
Attention Please, THY'nin 2013 sefer sayılı uçağına hoş geldiniz diye başlıyor anons...
---
1*
Bu sabah telefonumda 3 cevapsız arama, 1 mesaj ve 34 watsap mesajı ile uyandım. Gece beklemiş, gelirsin de son bir kez sohbet ederiz diye ümit etmiştim.
Unutmaya, daha doğrusu hatırlamak istememeye öyle meyilliyiz ki, işler yolunda gitmediğinde, önceki şanssızlıklarımızı çoktan hafızamızdan silmiş oluyoruz.
İşte ben de ümit etmiştim ama, şans bu ya, işler yine yolunda gitmemişti.
--
1**
Ve biz, ben her umutsuzluğa kapıldığımda yeniden konuştuk, gerçekten içindeydik, uzaktaydık ama yine de devam ediyorduk.
Duygular bir engele rastlayınca galiba insan daha çok kullanıyor yazma eylemini. Ya da hep yaşanmamışlıklar, acılar ve umut edişler yazdırıyor insana. Çünkü mutlu anlar zaten yaşanarak yazılıyorlar hayata. Geriye kalanlar sadece bir mücadelenin satırlar arasındaki yaşamı gibi.
Hep yazım ben, kendimi bildim bileli, yazarak söyledim. Belki iç sesim çok daha yaratıcı cümleler kurabildiğinden, belki de hayatı çok konuşmadan yaşarken yazarak sesimi çıkarmak istediğimden.
İşte şimdi yine bir hikaye ve ben yine yazıyorum. Ama bu sefer o kadar da iyi değilim bu işte sanki, yaşıyorum çünkü bu sefer.Dokunarak, nefes alarak, yürüyerek, görerek. Duyularımı kullanarak ilerliyorum.
Yorumlar