Eksi dört

- I used to think that the same taste in music with someone should make you end up in a good relationship, no matter what the cause of the relationship is. It should make a coherence between two and more things to share in common. But, as the time passed, I understood that it takes a little more and a little less than that.  By the time, I learned that one can have the same tase with anyone, if  one is flexible to life that one is headed to. Being flexible is a good, because life always offers more than one side. Life has more than four letters, and it has endless ways to show that there are other people to care and love, other people to share your pain and eventually, understand you. well, at least some part of you that no one ever did.-


Neler yazacaktım ben buraya? Hangi yollardan, hangi kaybolmuşluklardan gelmiştim. Hayat kuş bakışı bakınca kısacık, okyanustan bakınca çok uzundu. Bilemiyordun işte geleceğini, ama gelince bir kere, geçmişe selam çakıyordun, gelmez dediğin kendine, olmaz dediğin inadına, yapamam dediğin özgüvensizliğine. Çünkü eğer bir şeyler düzeliyor ve evriliyorduysa, hayat deviniyor ve gerçekleşiyor demekti.

Elbette her şey yolunda gitmeyecekti.  Ölüm yaşamın zıttı değildi, bir parçasıydı sadece. İkisi birbiri olmadan olamazdı. Acılar ölümün düşük bütçeli çekilen versiyonları gibiydi. Sonrası iyi olacağından değildi ya, yaratan birileri varsa biliyordur, yalnızca öyle olmaları gerektiği için öyleydiler.

O yüzdendi işte bu yarı felsefik yarı ilahi sorgulamalarımız hayatımızı. Anlamımızı oturtmaya çalışırken  ara sokaklarda kaybolup bir anlamın, bir kavramın bir hissin, bir uyuşmuşluğun bizi çekip çıkartıp evimize bırakmasını isteyişimiz. Sanki uyuşmak, bize sunulan ve aslında koşullarını büyük oranda belirleyip bir o kadar büyük oranda da belirleyemediğimiz hayatımızın alternatif akışlı bir versiyonunu çekmek gibi. Hiç bir şeyi değiştirmeyip sadece daha iyi hissetmek için.

Daha iyi hissetmek için ne kadar mücadele veriyoruz bizler öyle? Daha iyi, daha da iyi, bu daha da iyi. Her şey çok iyi olacakmış gibi... Sanki bütün zamana yetişebilirimişiz, her şeyi bütünleştirebilirmişiz gibi. Hava bugünlerde buralarda hiç olmadığı kadar soğuk, ve ben Tanrı'nın ağzından Evrenin hikayesi adlı bir roman okumaktayım. 

Çok belli oluyor mu?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Walking through

When she found herself piling up a list of songs she hasnt listened to for a long time, she decided to embrace the growing feeling. It was sneaking in like a drug, slowly dissolving in her veins and travelling to different parts of her body. Being aware didnt help to define what it was, as it appeared at different instances - in the midst of walking through a breeze for example, or observing a bird passing by, and then there were melodies crawling her mouth- pulling her to the songs. It was easy to be drawn to the familiarity of it. Warm and secure. Calm and see-through. And it was born at the instance of a talk- an insignificant moment for many but too late for her as she got lost in the flow and decided to welcome the new feelings. Just a talk, I assure you, an exchange of words in an attempt to express feelings and thoughts. But the flow - it was familiar, yet unknown and welcoming. Noone could tell the invisible knot that was being knit- except maybe the goodbye hugs were getting
Devamı

Kesfedilmemis Element

Ne itiyordu beni o sayfalarca yazilari yazmaya?  10 sene önce bu blogu neden actigimi hatirliyorum. Üniversitenin ilk dönemiydi, bir konferansa katilmistik, bir hoca bize bir seyler anlatmisti, acaba neydi soylemeye calistigi seyin özu.. Hatirimda kalan tek sey bize bir takim tavsiyelerde bulunduguydu, gelecege yönelik. Bunlardan biri sosyal bir platformda kendimizi ifade etmemizin gerekliligi uzerineydi. O zaman yazdigim onlarca günluk gelmisti aklima. Sonra o zamanlarda cok tecrübeli ve hayattan o siralarda oldukca keyif alir gibi gorunen genc bir cocugun gezi blogunu gostermisti bizlere. Acaba o genc adam hangi sikintilarla basa cikiyordu o siralarda, kim bilir? Ama o zaman, hic de öyle görünmüyordu. Iste ondan sonraki aylardaydi blogspotta bir seyler karalamaya baslayisim.  Geriye dönüp baktigimda, ne söylemek istedigimden cok da emin degilmisim, ama iste, baslamisim bir kere.  “Aslnda benim hakkımda hiç bir şey bilmiyorladı, beni tanımıyorlardı, yalnızca adı
Devamı

No Screws Loose

  It was a rainy august day when I got departed from the last piece of screw in my jaw. I welcomed it more than 10 years ago, after seemingly a brave decision to take part on a new orthodontical method for correcting teeth and how the mouth closes.  I still remember the doctor trying to convince me that some people were flying from other cities just to have their teeth corrected there. Not that the method had any particular popularity or needed selling out, it was more the dedication and willingness to have a better-looking teeth that my doctor tried to impose on the patients. He would make pictures on each step, which I assume was part of some PhD thesis along the way. At the day when he put 4 screws to my mouth and in the following months and years, it did not really seem to be the best idea to make- for whatever it was worth. But then, when everything was over and my mouth was free from all the metals and screws, it finally kicked in that I made the right decision and I could fi
Devamı