"Öz"lem

İnsan değişince, bir başka bakar dünyaya.

Acılar her daim senin, mutluluklar başkalarının olmuştur sanki öncesinde.Aslında hep bunları söylemek istersin ama sonra vaz geçip "iyi" yüzlüyü oynarsın. Mutlu olduğunu var sayar, başkalarının mutluluklarını sarıp sarmalarsın.

Değişir ya insan işte bir kere, o zaman olur olanlar.

"Eski" bir geri dönüşler zinciridir, bir maske, bir ara yol. Artık hiç bir mutluluk eskisi kadar tatmin edici olmayacaktır. Çünkü hayat bir başka akmaktadır. Düzen değişmiştir bir defa, ve unutmak bazı şeyleri, artık daha kolaydır.

Kabul etmiyorum dememeli insan, herkes biraz değişir hayatta, bazı şeyler hep aynı kalır belki evet, ama en istemediklerimiz en önce dönerler bir başkasına.

Farklı yüzler, farklı sesler, farklı hislerle kavrulur insan. Bazen anı yaşayıp ti ye almak hayatı daha iyileştiricidir kimine göre. Bazıları içinse hayat hala tuzaklarla dolu uzun bir yoldur.

İşin ilginç yanı, ne anı yaşayan ne de tuzaklara yakalanmamaya çalışan hatırlar birbirini bir daha. Bir zamanlar paylaşılan mutluluklar yerini sessizliklere bırakmıştır. Ve daha da ilginci, ti ye alan da zorluklar çekmektedir, tıpkı tuzaklardan kaçmaya çalışanın her yeni günde hayatı ciddiye almamaya çalışması gibi.

Özünde aynıdır herkes. Ama zaman herkesi değiştirir bir kere.Belki de bu yüzden özler insanlar hiç durmadan; birbirlerini, o eski, öz hallerini..