Beyaz

Yılın ilk karı mı bilmiyorum. Ama yazdan, o sıcak, nereye gittiği belli olmayan günlerden sonra, etraf ilk kez bembeyaz oldu bu gece. Eskiden çok daha farklı hissederdim kar yağınca sanki. Beyazlığı kaybolmasın, hep öyle durduğu gibi dursun. Ve yağmaya devam etsin mümkünse, hava soğumasın o erirken derdim.

Sanki bu sefer, bunlardan hiç birini hissetmiyormuş gibiyim. Evet, bu durum bu yıl yaşadığım diğer farklı garipliklerle de eş değerde tutulabilir. Belki de, tamamen bu günlerde içinde bulunduğum ruh haliyle alakalıdır hissettiklerim.

Her yerde kar var, nasıl diyorlar, lapa lapa yayıyor... Sıcak bir şeyler yudumlayıp dışarıyı izlemek güzel ama, bir de dışarıda yaşamak zorunda olanlar var. Nedense aklımıza hiç gelmeyenler... Bir çatı, bir yatak, bir ev onların özlemi de. Herkesin bir özlemi vardıR ya.

Beyazlar içindeki şehir ne kadar saf ve temiz görünüyorsa o kadar karmaşık ve sıkıcı içten içe işte.
bilmemek mümkün olsa keşke her şeyi...? Nerede...

Bilmek acıtıyor. Evet. Son kararım bu.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Walking through

Kesfedilmemis Element

No Screws Loose