Olamaz mı, olabilir.

Yeni bi şeyler söylemek gelmiyor mu içimden? Yoksa hep aynı şeylerden mi bahsediyorum. Evet, bazen tam da böyle hissediyorum, aynı şeyleri, aynı kelimelerle aynı anlatımlarla ifade etmeye çalışırken buluyorum kendimi. Oysa değişmeli insan, her gördüğü, her okuduğu ile yeni bir kelime eklemeli mesela dağarcığına, sonra daha fazla yaratmalı, daha başka şeyler anlatmalı.

Aynı şeyi anlatsa bile, her seferinde başka yollardan anlatmalı.

Belki de bu aynılıktan, artık eskisi kadar sık yazamıyorum bir şeyler. Küçükken, günlük tutmaya başladığıma konuşmak çok daha zevkliydi sanki, yaptığım ve yapmak istediklerimi anlatmak. Şimdi, sadece günün getirdiklerini değil, zamanın kalıntılarını anlatıyorum daha çok. Bu, kumsalda yürüdükçe önüne çıkan sahildeki insanları selamlamak ve her biri adına bir şeyler karalamak gibi. Deniz de, rüzgar da yağmur da var. Yanında insanlar da var, ve bazı insanlar, hiç bir zaman yoklar.

Aynı şeyleri mi yazıyorum acaba her seferinde? Kaç farklı kelime kullandığımı sayabilseydim keşke, hatta tüm insanların maksimum kaç farklı kelime kullandığını bilebilseydim(k) keşke.Kendi dünyalarımızın küçücüklüğünü ancak o zaman anlardık belki, bazı şeylerin, acıların ve mutlulukların ne kadar göreceli olabileceğini.

Siz de soruyor musunuz kendinize ben neyim diye? Ben, bazen anlamı çok kaybettiğimde, bu soruyla başbaşa buluyorum kendimi. Bütün bunlar ne? Dünya, evren, nasıl bir boşluk bu içinde tepindiğimiz?

Tamam, biraz fazla felsefik oldu sanki. Her şeye parmak daldırmakta üstüme yok sanırım. Nereden nereye geliverdim.

Ama işte, küçüklüğünü fark edince insan, arkasından bu sorular da koşarak ortaya çıkıyorlar çoğu zaman. İlk soran ben değilim, biliyorum ama, cevabını bulmadan atlanan her soru gibi, hep bir yerlerde, rahatsız etmeye hazır beklemesi pek de hoş olmasa gerek.

Aynı şeylerden mi bahsediyorum hep? Bilmem, hiç okumadım yazdıklarımı baştan sona. İnsan aynı hissetmez ki hiç bir zaman. Her an başka bir şey vardır aklımızda, an-an-an-an... Ama işte, aynı şeylerden bahsedebilir hep insan, bir şeyin eksikliğinden, bir şeyin güzelliğinden...

Fark etmek zordur, ama olabilir.